Διηπειρωτικό Κύπελλο: Όταν η Φλαμένγκο του Ζίκο νίκησε τη Λίβερπουλ

Λίβερπουλ και Φλαμένγκο συγκρούονται σήμερα (21/12) στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων στην Ντόχα του Κατάρ, όμως αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που θα τεθούν αντίπαλες.

Οι δύο ιστορικές ομάδες βρέθηκαν στον τελικό του πρόδρομου αυτής της διοργάνωσης, του Διηπειρωτικού Κυπέλλου, τον Δεκέμβριο του 1981 στο Τόκιο.

Οι «κόκκινοι» ήταν πρωταθλητές Ευρώπης για τη σεζόν 1980-81 αφού είχαν κερδίσει 1-0 τη Ρεάλ Μαδρίτης, ενώ η «Φλα» κατάφερε να υπερκεράσει το εμπόδιο της χιλιανικής Κομπρελόα στο Κόπα Λιμπερταδόρες, αν και χρειάστηκε τρεις αγώνες για να το καταφέρει.

H βραζιλιάνικη ομάδα είχε κερδίσει το πρώτο ματς 2-1, στον δεύτερο τελικό έχασε 1-0, οπότε χρειάστηκε και τρίτο παιχνίδι. Στο ουδέτερο Μοντεβιδέο νίκησε με 2-0 και έτσι απέκτησε την ευκαιρία να διεκδικήσει το Διηπειρωτικό Κύπελλο.

Το Εθνικό Στάδιο του Τόκιο φιλοξένησε το μεγάλο παιχνίδι που βρήκε νικήτρια τη Φλαμένγκο με 3-0. Ορισμένοι, ακόμα και ο σπουδαίος ηγέτης τότε της Λίβερπουλ Κένι Νταλγκλίς, έχουν υπονοήσει ότι οι «reds» δεν είχαν πάρει τον αγώνα σοβαρά.

Η στάση του τεράστιου προπονητή της Λίβερπουλ, Μπομπ Πέισλι που απέκρυψε τον θάνατο του πατέρα του Μπρους Γκρόμπελαρ από τον τερματοφύλακα της ομάδας του για να τον κρατήσει συγκεντρωμένο δείχνει άλλα.

Ο τεχνικός της ομάδας του Μερσεϊσάιντ κράτησε την πληροφορία για τον χαμό του πατέρα Γκρόμπελαρ για τον ίδιο αν και το είχε π[ληροφορηθεί πριν το ταξίδι για την Ιαπωνία.

Επίσης, η Λίβερπουλ δεν είχε κατακτήσει αυτόν τον τίτλο αφού είχε αρνηθεί να συμμετέχει στα Διηπειρωτικά μετά που κατέκτησε τα Πρωταθλητριών του 1977 και ’78 λόγω της ανησυχίας για το άγριο παιχνίδι των Λατινοαμερικάνων. Τη συγκεκριμένη επιλογή είχαν κάνει και άλλες ευρωπαϊκές πρωταθλήτριες μετά τους διπλό τελικό του 1968 ανάμεσα σε Εστουδιάντες και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που σημαδεύτηκε από κόκκινες κάρτες, ξύλο και καυγάδες.

Για αυτό τον λόγο ο Παναθηναϊκός αγωνίστηκε στο Διηπειρωτικό Κύπελλο το 1971, όταν και αντικατέστησε τον Άγιαξ που είχε αποσυρθεί.

Από τη μεριά της Φλαμένγκο, είναι δεδομένο ότι οι παίκτες της ήθελαν πολύ τον συγκεκριμένο τίτλο. Ο Αντράντε, από τους καλύτερους παίκτες εκείνης της ομάδας, έχει δηλώσει ότι «το Μουντιάλ (σ.σ. συνήθιζαν να ονομάζουν έτσι το Διηπειρωτικό) για μας στη Βραζιλία είναι ο μεγαλύτερος τίτλος που μπορεί να κερδίσει ένας σύλλογος».

Ο νεαρός τότε κόουτς της «ρούμπρο-νέγκρο», Πάουλο Σέζαρ Καρπετζιάνι είχε δείξει μέχρι και στιγμιότυπα από αγώνες της Λίβερπουλ στους παίκτες του για να τους προετοιμάσει. Μάλιστα, έκανε και μια τακτική επιλογή που του βγήκε στην εντέλεια. Ξεκίνησε τον Ζίκο, που τότε ήταν από τους καλύτερους παίκτες του κόσμου, πιο πίσω από ό, τι συνήθως και εκείνος κυριάρχησε στο παιχνίδι. Όχι μόνο έλεγξε τον ρυθμό του ματς, αλλά είχε συμμετοχή και στα τρία γκολ της ομάδας του.

Μόλις στο 12ο λεπτό, ο «λευκός Πελέ» πέρασε μια ψηλοκρεμαστή μπαλιά πίσω από την άμυνα της Λίβερπουλ σημαδεύοντας τον Νούνες που είχε κάνει την κίνηση. Ο φορ της Φλαμένγκο δεν λάθεψε, έστειλε την μπάλα στα δίχτυα του Γκρόμπελαρ και έβαλε μπροστά στο σκορ τους Βραζιλιάνους. Ο Νούνες έχει δηλώσει ότι αυτός και ο Ζίκο χρειάζονταν μόνο μια ματιά για να συνεννοηθούν.

Το δεύτερο γκολ της Φλαμένγκο ήρθε στο 34′ όταν ο Ζίκο εκτέλεσε φάουλ, ο Γκρόμπελαρ δεν κατάφερε να μπλοκάρει την μπάλα και ο Αντίλιο ήταν ο πρώτος που αντέδρασε κάνοντας το 2-0. Το 3-0 ήρθε πάλι από τον Νούνες στο 41ο πρώτο λεπτό, μετά από μια «μαγική» κάθετη πάσα του Ζίκο και ένα εξαιρετικό τελείωμα από τον Βραζιλιάνο επιθετικό.

Η Λίβερπουλ δεν μπόρεσε να αντιδράσει. Για την ακρίβεια ο Πέισλι μετά τον αγώνα δήλωσε ότι ποτέ δεν είχε δει την ομάδα του τόσο άνευρη.

Για την ιστορία για τη Λίβερπουλ αγωνίστηκαν οι: Γκρόμπελαρ, Νιλ, Τόμπσον, Χάνσεν, Λόρενσον, Λι, Μακ Ντέρμοτ (51′ Τζόνσον), Σούνες, Κένεντι, Νταλγκλίς και Τζόνστον.

Από τους νικητές έπαιξαν οι: Ραούλ, Λεάντρο, Μαρίνιο, Μοζέρ, Ζούνιορ, Αντράντε, Αντίλιο, Ζίκο, Τίτα, Νούνες και Λίκο.

Έτσι, η Φλαμένγκο πανηγύρισε την κατάκτηση του Διηπειρωτικού που παραμένει η μοναδική της κατάκτηση μέχρι και σήμερα. Από την άλλη, η Λίβερπουλ δεν έχει στο παλμαρέ της αυτόν τον τίτλο αφού έχασε και το 1984 από την Ιντεπεντιέντε, όπως και το 2005 στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων από τη Σάο Πάουλο.

Μία από τις δύο θα πανηγυρίσει στη Ντόχα. Θα πάρει εκδίκηση η Λίβερπουλ ή η Φλαμένγκο θα επαναλάβει τον θρίαμβό της;